 Emoties die vast blijven zitten: vaak kleven hier herinneringen, beelden en gedachten aan. Dus het woord loslaten is hierbij gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ook anders denken, er niet aan denken en noem maar op, zijn niet helpend als de emoties een diepere laag hebben. Soms wil je door middel van denken de problemen oplossen, maar bij diepe emoties werkt dit niet. Je hebt namelijk een emotioneel geheugen, wat wil zeggen dat je emoties worden opgeslagen in je lichaam.
Meestal geeft het lichaam wel tekenen als er sprake is van opgekropte emoties. Dit uit zich bij iedereen weer anders; veel voorkomende klachten zijn, hoofdpijn, slapeloosheid, buikpijn en rugpijn. Jouw lichaam wil jou duidelijk maken dat er werk aan de winkel is en dat je de tijd voor jezelf mag nemen om te voelen wat er gevoeld mag worden. Voel waar in je lichaam je emoties voelt, waar uit het zich, hoe uit het zich en wat voel je. Hieronder volgen enkele tips om met emoties om te gaan, toch is het belangrijk om te weten wat je lichaam jou wil vertellen. Vaak is angst de basis voor opgekropte emoties. Denk ook aan onverwerkt verdriet, schaamte, schuldgevoel, opgekropte woede (machteloosheid). Het herkennen van je emoties is enorm belangrijk; je hoeft er niet meteen een naam aan te geven, maar je mag ze wel gaan voelen. Een oefening om jouw emoties te voelen is een soort van body scan: wat voel je, waar in jouw lichaam voelt het anders. Voel deze emotie, geef er geen betekenis aan; het mag er gewoon zijn. Durf jouw emoties te voelen, neem er de tijd voor. Emoties erkennen is een volgende stap: toegeven dat ze er zijn, dat ze gevoeld mogen worden. Vaak zit ons brein ons in de weg omdat ons brein alles wil beredeneren, maar dat is geen oplossing voor jouw emoties; er is meer voor nodig. Ga met je aandacht naar deze emoties toe en voel. Gedachten die opkomen mogen er zijn, maar je hoeft er geen aandacht aan te besteden. Neem jouw emoties serieus, erken ze en voel wat het met jou en jouw lichaam doet. Misschien lukt het je om ze vanaf een afstand te bekijken, pak in gedachten een stoel en observeer jouw gevoelens, of projecteer jouw emoties op een scherm en kijk wat ze met je doen. Wat willen jouw emoties jou vertellen? Voor kinderen is het ook helpend als ze een kleur aan emoties mogen geven. Of al hun spanning in een ballon mogen blazen tot hij bijna op knappen staat. Laat deze ballon los en laat de spanning er maar uit gaan. Je kunt hiermee doorgaan tot je geen spanning meer voelt. Stressballen of een gewone tennisbal: knijp er in en laat de spanning toe, laat los en laat de spanning gaan. Herhaal deze oefening tot je meer rust voelt. Schrijven wat er in je opkomt, tekenen, kleien, collages maken; er zijn verschillende manieren om jouw emoties een weg te laten vinden. Sporten, bewegen en losschudden zijn vaak enorm helpend om actief de emoties eruit te gooien. Sporten om te vermijden is niet verstandig, natuurlijk kan het je even afleiden van wat er is, maar uiteindelijk komt het toch weer terug. Dus wat voor vorm van afleiding je ook zoekt; check even bij jezelf wat je aan het vermijden bent, wat wil je niet voelen, wat mag er niet zijn. Sommige situaties, gevoelens en emoties kunnen erg heftig zijn: gun jezelf dan hulp, zodat jij leert ermee om te gaan en weer meer ontspannen kunt gaan leven. Soms voel je niet het gewicht van iets, wat je al zolang bij je draagt. Je voelt het pas wanneer je het los hebt kunnen laten.
0 Comments
 Zelfvertrouwen kan worden beschouwd als een basisbehoefte:
hoe meer zelfvertrouwen hoe meer veerkracht als er vervelende dingen gebeuren. Hoe kun je jouw kind meer zelfvertrouwen meegeven Je hoeft niet alles te kunnen en te durven. Toegeven dat je iets niet durft of kunt is ook een teken van kracht. Wees eerlijk naar je kind toe; je hoeft hem niet altijd alleen maar te prijzen. Het is beter om de vraag te stellen: ´wat vind je er zelf van?` En laat je kind weten dat je niet altijd de beste hoeft te zijn, want je bent gewoon goed zoals je bent. Zelfacceptatie Soms kun je ervan overtuigd zijn dat je liefde kunt verdienen op basis van wat je doet in plaats van gewoon jezelf te zijn. Als je veel zelfwaardering hebt, hoef jij jezelf niet te bewijzen door je steeds met anderen te vergelijken; er zullen altijd mensen zijn die het beter doen. Dus dan zou het zwemmen tegen de stroom in zijn. Accepteren is iets anders dan alles geweldig van jezelf vinden; het gaat erom dat wat je voelt en denkt en dat je dát als een deel van jezelf beschouwt. Maak jezelf niet kleiner dan je bent. Het verschil tussen feiten en overtuigingen Vaak zie je dat denkbeelden zijn gebouwd op je eigen overtuigingen. Het is meestal je eigen oordeel dat je over jezelf hebt, wat je onzeker maakt. Vraag je al of iets echt waar is, weet je het zeker of denk je dat het zo is. Hierbij helpt om je af te vragen en om realistisch te benoemen of iets een feit is, of dat het iets is waar je bang voor bent: wat jouw gedachten hierover zijn. Op deze manier kun je jouw kind ook heel fijn ondersteunen. Neem je eigen verantwoordelijkheid Je bent zelf de baas over je eigen keuzes en handelingen, dus ook voor het vergroten van je zelfbeeld. Stel jezelf altijd de vraag: hoe kan ik het beste met deze situatie omgaan, wat is het beste voor mijzelf, waar voel ik mij goed bij. Dat wil niet zeggen dat je geen rekening hoeft te houden met anderen, maar handel vanuit je eigen gevoel. Jouw ideeën en wensen doen ertoe! En wees duidelijk in wat je wilt. Kwaliteiten Wees je er van bewust wat er allemaal goed gaat, wat kun je goed en wat zijn jouw goede eigenschappen: dit is zo enorm krachtig om te zien hoe helpend dit is. Dit is meestal niet voor niets een belangrijk onderdeel van mijn begeleiding en over het algemeen start ik zelfs met het sorteren van de kwaliteiten. Het is altijd weer geweldig om te zien hoe kinderen, maar ook volwassenen opbloeien als ze daadwerkelijk inzien dat ze meer kunnen dan ze hadden verwacht. Nelson Mandela: ´Jij bent de kapitein van je ziel´  “ik pieker me suf”, “wanneer doe ik het goed genoeg”, “ik kan zo emotioneel en gevoelig zijn”, “ik ben zo snel afgeleid”, “ik kan er niet tegen als ik zoveel tegelijk moet doen”. Herkenbaar? Laten we dan eens even kijken wat we hiermee kunnen doen, want een belangrijke basis hiervoor is zelfvertrouwen en vooral: het vertrouwen in jezelf.
Een belangrijke basis voor het vertrouwen in jezelf zijn jouw gedachten en gevoelens. Laten we eerst eens beginnen met enkele basisgevoelens: plezier hebben, verdrietig zijn, je snel ergens voor schamen, (mentale) pijn, nieuwsgierig, liefde, bang en boos. Onze gedachten geven betekenis aan deze gevoelens en daardoor kunnen we onzekerheid, spijt, teleurstelling en verlies van vertrouwen ervaren. Als jouw gedachten de leiders zijn, hebben ze grote invloed op jouw gevoelens en jouw leven. De basis voor het herpakken van het vertrouwen in jezelf ligt dus in het omgaan met onze gedachten, en dat kan behoorlijk lastig zijn. Laten we daarom eerst eens jouw kwaliteiten bekijken. Waar ben je goed in, wat zijn positieve karaktereigenschappen van jou. En geloof me: je kunt zoveel meer dan je denkt. Als we in mijn praktijk kaarten gebruiken met eigenschappen en kwaliteiten, kun je jezelf verbazen hoe groot de rij is van de kwaliteiten die je al bezit. En dan zijn er nog de kwaliteiten die je wel in je hebt, maar die nog wat meer naar voren mogen komen. Voor het herpakken van het vertrouwen in jezelf is het ook belangrijk om te weten wat voor jou belangrijk is; wat zijn jouw waarden. Voorbeelden hiervan kunnen zijn: eerlijkheid, behulpzaamheid, samenwerken, jezelf zijn, sociaal, sportief en ga zo maar door. Als jij geraakt wordt door iets, zegt dat wat over jouw waarden. Sta jij vaak klaar voor een ander en is die ander er niet voor jou, dan weet je dat behulpzaamheid belangrijk is voor jou. Is een ander niet oprecht en raakt jou dit diep, dan weet je dat eerlijkheid van groot belang is voor jou. En ga zo maar door. Waarom is het zo belangrijk om te weten wat jouw waarden zijn: je kunt er namelijk zelf voor kiezen om volgens jouw waarden te leven en hierdoor minder afhankelijk te worden van een ander zijn mening. Iemand anders kan jou nog wel raken, maar het komt minder heftig binnen en je blijft niet meer zo lang in de verhalen over de gebeurtenis hangen. Maar dan hebben we natuurlijk ook met tegenslagen te maken, de hindernissen en obstakels die jou kunnen belemmeren om jouw doel te bereiken, om lekker in je vel te zitten, om te doen wat jij belangrijk vindt. Enkele obstakels kunnen zijn: veel piekeren, angsten, perfectionisme, meningen van anderen. Het weghalen oftewel anders omgaan met tegenslagen is een enorme winst. Heel simpel, maar wel waar: kun je iets veranderen aan de situatie? Onderneem dan stappen; wat kun je doen, welke stappen kun je ondernemen. Helaas zijn niet alle situaties te veranderen en dan kun je maar één ding doen: anders omgaan met de situatie. Anders kijken naar de situatie en jouw gedachten observeren. Hoe doe je dat: jouw gedachten observeren? Ik stel wel eens voor om jouw gedachten op een scherm, bijvoorbeeld de televisie, af te laten spelen. Jij hebt zelf de afstandsbediening en hiermee zelf de controle. Wat is er anders als je met een afstand naar jouw gedachten kijkt? Gedachten kun je ook op post-it briefjes schrijven, schrijf eerst op wat je denkt. Bijvoorbeeld: zij vindt mij niet leuk. Je ervaart even wat voor gevoel deze gedachte jou geeft. Vervolgens schrijf je jouw gedachte weer op, alleen nu zet je hiervoor: “ik denk dat zijn mij niet leuk vindt”. Wat is nu jouw gevoel hierbij? Plak ook dit briefje weer op de muur en bekijk het letterlijk van een afstand. Als laatste pak je weer een briefje en nu schrijf je op “ik heb de gedachte dat zij mij niet leuk vindt”. Welk gevoel geeft jou dit? Plak ook dit briefje op de muur en bekijk het van een afstand. Ook nu kunnen we de gedachten van een afstand bekijken. Verder kunnen we gedachten ook opschrijven in een schrift, doe het dicht en parkeer hierbij letterlijk jouw gedachten. Gedachten en gevoelens zijn er nu eenmaal, er zit niet een aan en uitknop op. Echter jij kunt wel de kapitein zijn over jouw gedachten en gevoelens door er anders mee om te gaan. En dit geeft overzicht, inzicht, rust én vertrouwen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan? Ik merk in mijn praktijk dat dit enorm helpend is, dus wil je graag meer weten, neem dan gerust eens contact op.  Dat gevoel hebben om er niet bij te horen, zo niet leuk. Soms houdt het je zelfs tegen om te doen wat je eigenlijk wil doen of om iets juist wel te doen, terwijl het niet bij jou past. Of je zondert je af en denkt misschien van ‘laat maar’; het kan hoe dan ook een rotgevoel geven.
Je kunt natuurlijk gewoon op een groepje mensen afstappen, meepraten en luisteren, alhoewel dat behoorlijk spannend kan zijn: hoe weet je of je wel welkom bent. En hoe prettig voel jij je in zo’n situatie. Erbij willen horen is een behoefte die van oorsprong in jou zit; het kan namelijk een gevoel van saamhorigheid geven en een gevoel van veiligheid. Met anderen kunnen delen wat je dwars zit, wat je nodig hebt en er zijn voor elkaar is een menselijke behoefte. Dus als jij het gevoel hebt er niet bij te horen, kan dit een onveilig gevoel geven en je een gevoel van eenzaamheid geven. Buitengesloten voelen en daadwerkelijk buitengesloten worden zijn twee verschillende dingen. Kijk realistisch naar je eigen overtuigingen en jouw gedachten hierover. Wees je ervan bewust dat je niet de enige zult zijn: ook dat kan een gevoel van saamhorigheid geven. Heb je dit altijd al gehad: snel het gevoel hebben dat je er niet bij hoort? Weet je of hier een oorzaak aan ten grondslag ligt. Angst en woede uit het verleden, kunnen ook in het heden jou last geven. Soms is bewustwording hiervan voldoende en soms is het verstandig om hier hulp bij te zoeken, zodat de grootste angst weg is. Natuurlijk is omgaan met negatieve gedachten ook enorm belangrijk. Observeer eens een poosje jouw gedachten en bekijk ze objectief; zijn de gedachten realistisch of is het jouw brein dat deze gedachten naar boven brengt. Dan mag je je natuurlijk ook afvragen of dit daadwerkelijk een groep is of mensen zijn, waar je bij wilt horen. Weten wat voor jou belangrijk is, kan hierbij een enorme hulp zijn. Hoe kom je erachter wat voor jou belangrijk is: weten wanneer jou iets raakt. Als een ander tegen jou liegt is dat niet leuk, maar als je hier erg mee zit, weet je dat eerlijkheid voor jou een belangrijke waarde is. En zo kun je meer situaties en waarden die hieraan verbonden zijn bedenken. Hoe dan ook: sociale angst kan erg naar en vervelend zijn. Je niet goed genoeg voelen is hier van grote invloed op. Je voelt je minder dan anderen en je kunt ervan overtuigd zijn dat je er niet toe doet. Het is belangrijk dat je weet je altijd goed genoeg bent, precies zoals je bent. Het is aan jou om dit te geloven, maar hoe kun je dit doen. Zoals wel vaker gebruik ik de inzet van kwaliteiten hiervoor en bekijk eens waar jij overal goed in bent. Geloof me: dat is altijd zoveel meer dan je denkt. Je hoeft niet alles te kunnen en kwaliteiten kunnen in kleine dingen zitten. Je kunt misschien goed luisteren naar iemand, je bent behulpzaam, creatief, technisch, vriendelijk; noem maar op. Zelfcompassie (jezelf oké vinden), weten waar je goed in bent (kwaliteiten), weten wat jouw waarden zijn (wat vind jij belangrijk), kunnen het gevoel van niet goed genoeg zijn verminderen. Weten dat je er toe doet en erbij horen geven een gevoel van veiligheid en rust. Wees gewoon jezelf, er zijn al zoveel anderen.  Gaan we naar een kinder- en jongerencoach of naar een kinder- en jeugdtherapeut? Tja, een kindercoach dat klinkt toch wel wat luchtiger, wat minder zwaar toch? Maar heeft zij wel voldoende kennis in huis om mijn kind te begeleiden. Is het misschien toch verstandiger om naar een kindertherapeut te gaan, is zij misschien meer geschikt of is dit toch te heftig?
Welke hulp is het beste voor mijn kind. Nu zijn er op het internet voldoende verschillen te vinden. Kort samengevat zou een coach meer kijken naar wat het probleem nu is en hoe we dit nu kunnen oplossen. Een therapeut zou dieper gaan graven; wat zou er allemaal aan de hand kunnen zijn, wat is er allemaal in het verleden gebeurd en dan zouden we al die zaken uit het verleden eerst moeten gaan behandelen. Oei, wat nu? Wat is wijsheid? Weet je: het is meestal eenvoudiger dan je denkt, want zowel een coach als een therapeut gaan ervan uit dat ze doen wat het beste is voor jouw kind. En dan heeft iedere coach en therapeut ook nog zijn eigen manier van werken. Tja en welke keuze ga je dan maken? Als het goed is, kun je bij iedereen vrijblijvend even contact opnemen en bekijken wie volgens jou het beste de benodigde hulp kan bieden. Vaak is het ook mogelijk om een gratis en vrijblijvende kennismaking aan te vragen: op deze manier kun je nog beter een gevoel krijgen of deze persoon de juiste is voor jouw kind. Bovendien kan de kindercoach en/of therapeut jou laten zien op welke manier zij gaat werken. Nu staat er bij mij op de site: coaching en therapie. Hoe dan? Kan dat samen gaan? Ja, dat kan! Want ik kijk namelijk naar wat het kind nodig heeft, speel in op de situatie en omstandigheden en pas daar de methodieken en materialen bij aan. Verder graaf ik niet heel diep in het verleden, maar vind ik het wel belangrijk om te weten wanneer het probleem is begonnen: want daar ligt vaak (een gedeelte van) de oplossing. Verder hebben we het tijdens de begeleiding ook even over het verleden, zonder dat we het zwaar gaan maken, want dat is absoluut niet nodig. We kunnen bijvoorbeeld een herinneringendoos maken en terwijl we praten en bezig zijn komen hier mensen, dingen en situaties aan de orde die hierbij belangrijk zijn. We hebben het er soms even over wat voorheen lastig en/of vervelend was en dan bekijken we welke invloed dit nu nog heeft. Door middel van spel, beeldend en creatief werken wordt dit zo luchtig mogelijk én inzichtelijk behandeld. En ondertussen is dit helend voor het hele proces. En hoe zit dat dan met die opleidingen, moet je daar speciaal voor geleerd hebben? Ja en bovendien is het een voorwaarde voor de beroepsverenigingen om bijscholing te doen. Nu vind ik dat totaal geen probleem, want leren is mijn hobby. Ik heb diverse opleidingen gedaan voor kinderen, jongeren en volwassenen, zowel op het gebied van coaching als therapie. Dit zorgt ervoor dat ik vanuit diverse invalshoeken kan bekijken wat jij of jouw kind nodig heeft. Nog meer informatie nodig? Neem vrijblijvend contact op met mij  Je kind moet naar school, maar wil niet en bedenkt van alles om maar thuis te kunnen blijven. Wat is dit moeilijk om aan te zien, want je weet dat er meer aan de hand is en je voelt je machteloos. Je gunt jouw kind het allerbeste, je gunt ze alle geluk van de wereld toe en toch zie je dat ze steeds vaker buikpijn heeft, gevoelig is, veel piekert, het gevoel heeft er niet bij te horen en erg onzeker is. Je hoopte dat het vanzelf beter zou gaan, hebt alle tips en adviezen al geprobeerd en bent bang dat het alleen maar erger wordt. Je ziet de strijd van jouw kind en dat is moeilijk.
Merk je dat jouw kind vaak piekert, slecht kan slapen, met tegenzin naar school gaat en soms zelfs buikpijn heeft? Zie je dat ze erg gevoelig en emotioneel is? Zegt jouw kind dat ze het gevoel heeft dat ze er niet bij hoort, moeite heeft met de meningen van anderen en zoveel vervelende gedachten in haar hoofd heeft en dat ze zoveel onrust in haar hoofd ervaart en zich zo onzeker voelt? Hoe gaat dit verder, valt ze straks echt helemaal buiten de groep , staat ze wel stevig genoeg in haar schoenen voor al die veranderingen die het voortgezet onderwijs met zich meebrengt? Wat zou jij graag willen dat jouw kind zonder zoveel tegenzin naar school gaat, beter kan inslapen, rust in haar hoofd ervaart, minder piekert, meer zelfvertrouwen heeft en beter voor zichzelf kan opkomen. Zodat jij zelf ook weer rust gaat ervaren, een blij en gelukkig kind ziet en opmerkt dat zij gewoon zichzelf kan en mag zijn. Ik kan jouw kind helpen om de kracht en het vertrouwen in zichzelf terug te vinden, zodat zij meer zelfvertrouwen gaat ervaren, minder faalangstig is, de omgang op sociaal-emotioneel gebied verbetert en ze weer rust in haar hoofd krijgt. Want hoe fijn zou het zijn als je weet dat jouw kind de basis heeft gelegd voor meer zelfvertrouwen, weerbaarheid en rust in het hoofd. Wil je meer weten? Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan. IK WIL GRAAG VRIJBLIJVEND KENNISMAKEN In de tekst lees je 'zij'; je kunt hiervoor in de plaats ook 'hij' lezen. Voor de leesbaarheid heb ik het bij zij gelaten, maar weet dat jouw zoon ook van harte welkom is.  Als meisjes pesten, gebeurt dit meestal op het sociale vlak. Het gebeurt vaak subtiel en daardoor meestal onzichtbaar. Je kunt hierbij denken aan fluisterend roddelen, de ander buitensluiten, een ander in een negatief daglicht plaatsen en dergelijke.
De sociale contacten zijn belangrijk en hierdoor kunnen meisjes afhankelijk zijn van de meningen van anderen. Hoe steviger je in de schoenen staat, hoe minder je last hebt van de meningen van anderen. Maar hoeveel zelfvertrouwen heb je nodig om dit nare gedrag te kunnen weerstaan: veel, erg veel. Daarom is het belangrijk dat de hele groep wordt aangepakt, dus niet alleen degene die gepest dan wel buitengesloten wordt. Meestal is er één hoofdpersoon, de queenbee oftewel de koningin, die alles bepaalt: wie hoort er wel en wie hoort er niet bij haar. Deze koningin heeft natuurlijk hofdames nodig, die haar trouw volgen en doen wat de hoofdpersoon, de koningin, wil. De ene hofdame lacht om de grapjes van de koningin en een andere hofdame kan nieuwtjes verzamelen, alles met als doel: er zelf ‘beter’ van worden. Dan heb je nog de wannabees oftewel de meelopers, zij doen braaf wat de koningin hun opdraagt en hopen hiermee te voorkomen dat ze zelf gepest worden. Dan is er natuurlijk nog een slachtoffer nodig en dit hoef niet het cliché ‘ik ben zo anders meisje’ te zijn. Het kan zelfs zijn dat de koningin dit meisje als een bedreiging ziet en haar daarom uitkiest als doel om buiten te sluiten. De redenen voor deze bedreiging kunnen zijn: een meisje met specifieke kwaliteiten, denk hierbij bijvoorbeeld aan intelligent, creatief, zelfstandig. Lees voor meer informatie het boek van Rosalind Wiseman ‘Queen Bees & Wannebes’, zij beschrijft in haar boek hoe de rollen kunnen zijn verdeeld. Het zou handig zijn als je kunt achterhalen wie de koninginnen zijn om te voorkomen dat de groepssfeer negatief wordt beïnvloed. Vat het niet te snel op als typisch meidengedrag, anders kan dit akelig en vervelend door blijven gaan. De angel moet eruit gehaald worden, doe dit door het gedrag te bespreken, laat zien dat je het doorhebt. Meisjes kunnen er enorm veel last hebben als ze buitengesloten worden, als ze zien dat er over hun geroddeld wordt, worden afgewezen. Dus bied hulp, reageer en luister met aandacht naar het meisje dat buitengesloten wordt. Natuurlijk is het bevorderen van de weerbaarheid belangrijk, maar houd het hele systeem wel in de gaten. Het is belangrijk dat de rollen duidelijk zijn, om vervolgens een ieder de gelegenheid te geven om uit die rol te stappen. Bespreken, het onder de aandacht brengen is een belangrijke eerste stap en maak gerust de vergelijking met de queenbees en de wannebees. Maak een begin, iedere stap is er één. Weet je of dit in jouw klas of omgeving gebeurt: neem iemand, bijvoorbeeld de leerkracht, docent, mentor, in vertrouwen en steun het meisje dat buitengesloten wordt. Luister met volle aandacht naar haar verhaal: gehoord en begrepen worden, dat is zo ontzettend belangrijk. Ben jij een wannebe, besef dan goed of je werkelijk bij dit groepje wilt horen, hoe sterk sta jij in je schoenen? Want als jij stevig in jouw schoenen staat, heb jij het niet meer nodig om als hofdame voor de koningin te spelen. Ben jij de koningin: zijn er andere manieren om je beter te voelen, is het daadwerkelijk nodig om jezelf zo te gedragen dat een ander daar zoveel last van heeft. Stel dat iemand anders de koningin zou zijn en bevelen zou geven om jou buiten te sluiten, om over jou te roddelen. Zou je dit willen? Ik denk dat het antwoord niet zo moeilijk is. Maak anderen liever blij, want eerlijk: diep van binnen wil je toch zo niet zijn, heb jij dit gedrag toch niet nodig?  Mijn kind ziet er ’s avonds al tegenop om de volgende dag naar school te gaan. Ze klaagt vaak over buikpijn, maar ik kom er maar niet achter wat er werkelijk aan de hand is. Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind gewoon naar school gaat en mij kan vertellen wat er aan de hand is?
Het is natuurlijk ontzettend naar als je ziet dat er iets aan de hand is en je er maar geen vinger op kunt leggen. Als je kind niet kan of wil vertellen wat er speelt en je komt er op school ook niet achter wat het probleem of de oorzaak zou kunnen zijn. Soms vinden kinderen het lastig om te praten, daarom zijn soms andere oplossingen een idee. Bijvoorbeeld: laten schrijven (kan ook in een soort van dagboek), laten tekenen en in mijn praktijk gebruik ik vaak eenvoudige Playmobil poppetjes om ze vervolgens de situatie(s) uit te laten beelden. Mijn vader ging vroeger veel met mij wandelen en dit zorgde voor een ongedwongenheid, waardoor ik mijn verhaal kwijt kon. Belangrijk is in ieder geval het juiste moment kiezen om te praten of op een andere manier zorgen dat je erachter komt wat er speelt. Wanneer is het juiste moment om met je kind te praten: in ieder geval wanneer het rustig is in huis en niet wanneer je kind net uit school komt. Veel kinderen zitten vol in hun hoofd en hebben even rust nodig voordat ze kunnen en willen praten. Tijdens het eten kan het zijn dat er meer mensen iets willen vertellen en kom je meestal niet tot de kern. Dus het moment net na het eten is wellicht het juiste moment. Je kunt dan bijvoorbeeld even gaan wandelen, of samen rustig op zijn/haar kamer gaan zitten, misschien even een andere rustige plek in huis zoeken en door middel van tekenen duidelijk maken wat er aan de hand is. Boekentip hiervoor is: ‘Teken je gesprek’ van Adinda de Vreede, al schrijvend en tekenend wordt het verhaal helder en inzichtelijk. Iets zoeken wat je gezellig even samen kunt doen is in ieder geval belangrijk, dus dit kan ook tijdens een spel zijn. Is er op school iets aan de hand? Maak dan een afspraak met school om te kunnen praten met de leerkracht of intern begeleidster. Wie weet kunnen jullie samen een plan van aanpak maken. Heb je het idee dat je kind gepest wordt? Ook dan is een gesprek op school erg belangrijk en een gesprek met de ouders van degene die pest kan ook een oplossing zijn. Faalangst kan ook een rol spelen natuurlijk; is ze bang om fouten te maken, is de leerstof te moeilijk of heeft jouw kind meer moeite om iets te begrijpen, te onthouden, wordt ze snel afgeleid. Het kan ook zijn dat ze druk ervaart op school, omdat ze soms door de bomen het bos niet ziet. De meeste leerkrachten hebben hier dan vaak praktische tips en oplossingen voor. Verder is het belangrijk dat je kind weet en beseft wat haar kwaliteiten zijn. Teveel prikkels kan ook voor onrust en piekeren zorgen. Een goed plekje in de klas is daarom belangrijk, voor de ene is dit voor in de klas terwijl voor een ander een plekje achter in de klas beter is. Thuis tot rust kunnen komen is erg belangrijk: dus niet van alles nog moeten en niet te lang achter wat voor scherm dan ook gaan zitten (dit geeft extra prikkels). Even naar buiten gaan kan wonderen doen. Zorg thuis voor zoveel mogelijk rust zodat je kind zich kan ontladen.  Wil jij graag dat jouw kind steviger in haar schoenen komt te staan?
Dan is het programma ‘Sterker naar de brugklas’ een KEI-toffe kans! Expeditie KEI-sterk, ‘Sterker naar de brugklas' is een training van 5 bijeenkomsten, gericht op het bevorderen van de weerbaarheid, voor jezelf op durven komen, jezelf durven zijn, meer zelfvertrouwen en minder piekeren. De training wordt gegeven in groepjes van 4 kinderen, zodat er ruimte is voor individuele aandacht. Door middel van creACTieve werkvormen komen de kinderen tot inzichten, zelfkennis en meer zelfvertrouwen. CreACTief wil zeggen dat we materialen gebruiken, zoals: klei, potloden, stiften, vragen- , inzicht- en doe-kaartjes, een eigen poster, poppetjes (beeldend en inzichtelijk werken). Dus we praten niet alleen, maar zijn vooral ook bezig. Wil jij graag meer zelfvertrouwen, je weerbaarder voelen, leren omgaan met belemmerende gedachten en gewoontes ....? ACT is een zeer effectieve en leuke manier om te werken aan je zelfvertrouwen en weerbaarheid! Wat is ACT therapie ACT (Acceptatie en Commitment Therapie) houdt zich bezig met gedachten, gevoelens en gedrag. Deze vorm van therapie zorgt ervoor: dat je leert omgaan met gebeurtenissen die op jouw weg komen en dat het jou gaat lukken om te focussen op wat voor jou écht belangrijk is. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je worstelt met negatieve gedachten, pesten, onzekerheid, angsten, verdriet. Je wilt dat het er niet is of dat het zo snel mogelijk voorbij gaat. Alleen kost dit ontzettend veel energie; het is een soort van zwemmen tegen de stroom in. Bij ACT draaien we deze situaties om en gaan we met de stroom mee, zonder dat het jou energie kost. Je hoeft niet meer te worstelen met al die nare emoties en gedachten; je gaat rust ervaren. Je loopt diverse processen door en met de juiste begeleiding kom je erachter dat het moeiteloos gaat. Je ervaart meer rust in je hoofd, je hebt meer zelfvertrouwen, je bent weerbaarder, je hebt grip op jouw eetgedrag en je staat meer ontspannen in het leven. Het doel van ACT Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat cliënten die ACT therapie hebben gehad meer tevreden zijn over de kwaliteit van hun leven. Dankzij ACT hebben ze meer rust in hun hoofd, kunnen ze beter omgaan met diverse situaties en omstandigheden, krijgen ze meer zelfvertrouwen, zijn ze weerbaarder en zitten ze daardoor beter in hun vel. Voor wie Zowel kinderen, jongeren als volwassenen zijn gebaat bij ACT-Therapie. De methode kan ideaal aangepast worden bij iedere persoon en situatie. Neem contact op met Antje van den Berg, ACT therapeut bel/app: 06-20149301 mail: [email protected]  |
Archives
Februari 2025
Categories |
RSS-feed
