 Je kind moet naar school, maar wil niet en bedenkt van alles om maar thuis te kunnen blijven. Wat is dit moeilijk om aan te zien, want je weet dat er meer aan de hand is en je voelt je machteloos. Je gunt jouw kind het allerbeste, je gunt ze alle geluk van de wereld toe en toch zie je dat ze steeds vaker buikpijn heeft, gevoelig is, veel piekert, het gevoel heeft er niet bij te horen en erg onzeker is. Je hoopte dat het vanzelf beter zou gaan, hebt alle tips en adviezen al geprobeerd en bent bang dat het alleen maar erger wordt. Je ziet de strijd van jouw kind en dat is moeilijk.
Merk je dat jouw kind vaak piekert, slecht kan slapen, met tegenzin naar school gaat en soms zelfs buikpijn heeft? Zie je dat ze erg gevoelig en emotioneel is? Zegt jouw kind dat ze het gevoel heeft dat ze er niet bij hoort, moeite heeft met de meningen van anderen en zoveel vervelende gedachten in haar hoofd heeft en dat ze zoveel onrust in haar hoofd ervaart en zich zo onzeker voelt? Hoe gaat dit verder, valt ze straks echt helemaal buiten de groep , staat ze wel stevig genoeg in haar schoenen voor al die veranderingen die het voortgezet onderwijs met zich meebrengt? Wat zou jij graag willen dat jouw kind zonder zoveel tegenzin naar school gaat, beter kan inslapen, rust in haar hoofd ervaart, minder piekert, meer zelfvertrouwen heeft en beter voor zichzelf kan opkomen. Zodat jij zelf ook weer rust gaat ervaren, een blij en gelukkig kind ziet en opmerkt dat zij gewoon zichzelf kan en mag zijn. Ik kan jouw kind helpen om de kracht en het vertrouwen in zichzelf terug te vinden, zodat zij meer zelfvertrouwen gaat ervaren, minder faalangstig is, de omgang op sociaal-emotioneel gebied verbetert en ze weer rust in haar hoofd krijgt. Want hoe fijn zou het zijn als je weet dat jouw kind de basis heeft gelegd voor meer zelfvertrouwen, weerbaarheid en rust in het hoofd. Wil je meer weten? Vraag vrijblijvend een kennismakingsgesprek aan. IK WIL GRAAG VRIJBLIJVEND KENNISMAKEN In de tekst lees je 'zij'; je kunt hiervoor in de plaats ook 'hij' lezen. Voor de leesbaarheid heb ik het bij zij gelaten, maar weet dat jouw zoon ook van harte welkom is.
0 Comments
 Als meisjes pesten, gebeurt dit meestal op het sociale vlak. Het gebeurt vaak subtiel en daardoor meestal onzichtbaar. Je kunt hierbij denken aan fluisterend roddelen, de ander buitensluiten, een ander in een negatief daglicht plaatsen en dergelijke.
De sociale contacten zijn belangrijk en hierdoor kunnen meisjes afhankelijk zijn van de meningen van anderen. Hoe steviger je in de schoenen staat, hoe minder je last hebt van de meningen van anderen. Maar hoeveel zelfvertrouwen heb je nodig om dit nare gedrag te kunnen weerstaan: veel, erg veel. Daarom is het belangrijk dat de hele groep wordt aangepakt, dus niet alleen degene die gepest dan wel buitengesloten wordt. Meestal is er één hoofdpersoon, de queenbee oftewel de koningin, die alles bepaalt: wie hoort er wel en wie hoort er niet bij haar. Deze koningin heeft natuurlijk hofdames nodig, die haar trouw volgen en doen wat de hoofdpersoon, de koningin, wil. De ene hofdame lacht om de grapjes van de koningin en een andere hofdame kan nieuwtjes verzamelen, alles met als doel: er zelf ‘beter’ van worden. Dan heb je nog de wannabees oftewel de meelopers, zij doen braaf wat de koningin hun opdraagt en hopen hiermee te voorkomen dat ze zelf gepest worden. Dan is er natuurlijk nog een slachtoffer nodig en dit hoef niet het cliché ‘ik ben zo anders meisje’ te zijn. Het kan zelfs zijn dat de koningin dit meisje als een bedreiging ziet en haar daarom uitkiest als doel om buiten te sluiten. De redenen voor deze bedreiging kunnen zijn: een meisje met specifieke kwaliteiten, denk hierbij bijvoorbeeld aan intelligent, creatief, zelfstandig. Lees voor meer informatie het boek van Rosalind Wiseman ‘Queen Bees & Wannebes’, zij beschrijft in haar boek hoe de rollen kunnen zijn verdeeld. Het zou handig zijn als je kunt achterhalen wie de koninginnen zijn om te voorkomen dat de groepssfeer negatief wordt beïnvloed. Vat het niet te snel op als typisch meidengedrag, anders kan dit akelig en vervelend door blijven gaan. De angel moet eruit gehaald worden, doe dit door het gedrag te bespreken, laat zien dat je het doorhebt. Meisjes kunnen er enorm veel last hebben als ze buitengesloten worden, als ze zien dat er over hun geroddeld wordt, worden afgewezen. Dus bied hulp, reageer en luister met aandacht naar het meisje dat buitengesloten wordt. Natuurlijk is het bevorderen van de weerbaarheid belangrijk, maar houd het hele systeem wel in de gaten. Het is belangrijk dat de rollen duidelijk zijn, om vervolgens een ieder de gelegenheid te geven om uit die rol te stappen. Bespreken, het onder de aandacht brengen is een belangrijke eerste stap en maak gerust de vergelijking met de queenbees en de wannebees. Maak een begin, iedere stap is er één. Weet je of dit in jouw klas of omgeving gebeurt: neem iemand, bijvoorbeeld de leerkracht, docent, mentor, in vertrouwen en steun het meisje dat buitengesloten wordt. Luister met volle aandacht naar haar verhaal: gehoord en begrepen worden, dat is zo ontzettend belangrijk. Ben jij een wannebe, besef dan goed of je werkelijk bij dit groepje wilt horen, hoe sterk sta jij in je schoenen? Want als jij stevig in jouw schoenen staat, heb jij het niet meer nodig om als hofdame voor de koningin te spelen. Ben jij de koningin: zijn er andere manieren om je beter te voelen, is het daadwerkelijk nodig om jezelf zo te gedragen dat een ander daar zoveel last van heeft. Stel dat iemand anders de koningin zou zijn en bevelen zou geven om jou buiten te sluiten, om over jou te roddelen. Zou je dit willen? Ik denk dat het antwoord niet zo moeilijk is. Maak anderen liever blij, want eerlijk: diep van binnen wil je toch zo niet zijn, heb jij dit gedrag toch niet nodig?  Mijn kind ziet er ’s avonds al tegenop om de volgende dag naar school te gaan. Ze klaagt vaak over buikpijn, maar ik kom er maar niet achter wat er werkelijk aan de hand is. Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind gewoon naar school gaat en mij kan vertellen wat er aan de hand is?
Het is natuurlijk ontzettend naar als je ziet dat er iets aan de hand is en je er maar geen vinger op kunt leggen. Als je kind niet kan of wil vertellen wat er speelt en je komt er op school ook niet achter wat het probleem of de oorzaak zou kunnen zijn. Soms vinden kinderen het lastig om te praten, daarom zijn soms andere oplossingen een idee. Bijvoorbeeld: laten schrijven (kan ook in een soort van dagboek), laten tekenen en in mijn praktijk gebruik ik vaak eenvoudige Playmobil poppetjes om ze vervolgens de situatie(s) uit te laten beelden. Mijn vader ging vroeger veel met mij wandelen en dit zorgde voor een ongedwongenheid, waardoor ik mijn verhaal kwijt kon. Belangrijk is in ieder geval het juiste moment kiezen om te praten of op een andere manier zorgen dat je erachter komt wat er speelt. Wanneer is het juiste moment om met je kind te praten: in ieder geval wanneer het rustig is in huis en niet wanneer je kind net uit school komt. Veel kinderen zitten vol in hun hoofd en hebben even rust nodig voordat ze kunnen en willen praten. Tijdens het eten kan het zijn dat er meer mensen iets willen vertellen en kom je meestal niet tot de kern. Dus het moment net na het eten is wellicht het juiste moment. Je kunt dan bijvoorbeeld even gaan wandelen, of samen rustig op zijn/haar kamer gaan zitten, misschien even een andere rustige plek in huis zoeken en door middel van tekenen duidelijk maken wat er aan de hand is. Boekentip hiervoor is: ‘Teken je gesprek’ van Adinda de Vreede, al schrijvend en tekenend wordt het verhaal helder en inzichtelijk. Iets zoeken wat je gezellig even samen kunt doen is in ieder geval belangrijk, dus dit kan ook tijdens een spel zijn. Is er op school iets aan de hand? Maak dan een afspraak met school om te kunnen praten met de leerkracht of intern begeleidster. Wie weet kunnen jullie samen een plan van aanpak maken. Heb je het idee dat je kind gepest wordt? Ook dan is een gesprek op school erg belangrijk en een gesprek met de ouders van degene die pest kan ook een oplossing zijn. Faalangst kan ook een rol spelen natuurlijk; is ze bang om fouten te maken, is de leerstof te moeilijk of heeft jouw kind meer moeite om iets te begrijpen, te onthouden, wordt ze snel afgeleid. Het kan ook zijn dat ze druk ervaart op school, omdat ze soms door de bomen het bos niet ziet. De meeste leerkrachten hebben hier dan vaak praktische tips en oplossingen voor. Verder is het belangrijk dat je kind weet en beseft wat haar kwaliteiten zijn. Teveel prikkels kan ook voor onrust en piekeren zorgen. Een goed plekje in de klas is daarom belangrijk, voor de ene is dit voor in de klas terwijl voor een ander een plekje achter in de klas beter is. Thuis tot rust kunnen komen is erg belangrijk: dus niet van alles nog moeten en niet te lang achter wat voor scherm dan ook gaan zitten (dit geeft extra prikkels). Even naar buiten gaan kan wonderen doen. Zorg thuis voor zoveel mogelijk rust zodat je kind zich kan ontladen.  Wil jij graag dat jouw kind steviger in haar schoenen komt te staan?
Dan is het programma ‘Sterker naar de brugklas’ een KEI-toffe kans! Expeditie KEI-sterk, ‘Sterker naar de brugklas' is een training van 5 bijeenkomsten, gericht op het bevorderen van de weerbaarheid, voor jezelf op durven komen, jezelf durven zijn, meer zelfvertrouwen en minder piekeren. De training wordt gegeven in groepjes van 4 kinderen, zodat er ruimte is voor individuele aandacht. Door middel van creACTieve werkvormen komen de kinderen tot inzichten, zelfkennis en meer zelfvertrouwen. CreACTief wil zeggen dat we materialen gebruiken, zoals: klei, potloden, stiften, vragen- , inzicht- en doe-kaartjes, een eigen poster, poppetjes (beeldend en inzichtelijk werken). Dus we praten niet alleen, maar zijn vooral ook bezig. |
Archives
Februari 2025
Categories |
RSS-feed
